Wandkoffiemolen, Douwe Egberts, 1950

Douwe Egberts was in 1924 het eerste bedrijf in Nederland dat een geschenkensysteem introduceerde. Waardepunten op de verpakkingen van het Douwe Egberts assortiment konden worden verzameld en ingewisseld voor geschenkartikelen. Het belangrijkste doel van het geschenkensysteem was de klanten te binden aan de producten van Douwe Egberts. De wandkoffiemolen werd in juli 1936 aan het cadeausysteem van Douwe Egberts toegevoegd. Wie 350 punten bij elkaar had gespaard, kon er de trotse eigenaar van worden. De populariteit van de wandkoffiemolen blijkt uit de lange periode van meer dan twintig jaar dat Douwe Egberts de wandkoffiemolen in het cadeauassortiment handhaafde. In 1954 werd maar liefst 40 procent van de geretourneerde spaarpunten aan de wandkoffiemolen besteed. In de loop van de tijd werd er weinig aan het ontwerp van de koffiemolen veranderd. Het reservoir voor de koffiebonen was van ivoorkleurig keramiek, afgesloten met een zwarte houten deksel. Daaronder was het maalmechanisme bevestigd. Dat bestond uit een propellermesje dat de koffiebonen maalt. Het maalsysteem kon worden ingesteld op grove of fijne maling. De koffie werd aan de onderzijde van de molen opgevangen in een bakje. Aan het eind van de jaren 1950 besloot Douwe Egberts dit te vervangen door een groter bakje met een inhoud van 30 gram gemalen koffie. Volgens Douwe Egberts bleef de inhoud van het bakje echter als vanouds genoeg voor zes kopjes koffie. Op die manier ging de consument bijna ongemerkt sterkere koffie drinken. In elk geval was voor Douwe Egberts de populaire wandkoffiemolen een belangrijk instrument om de consument als het ware op te voeden in de kunst van het koffiezetten. Koffie die vlak voor het zetten vers werd gemalen was in die propaganda essentieel. Omstreeks 1960 werden de handkoffiemolens langzaam maar zeker vervangen door elektrische molens. Totdat zij op hun beurt rond 1970 overbodig werden door de snelle opkomst van voorgemalen koffie.